گَپُ و گُفت – اقلیتهای ایرانی ، زیر دنده های چرخ دیکتاتوری جمهوری اسلامی
حکومت دینی در ایران که بر پایه خوانشی خاص از یک مذهب بنا شده در فلسفه وجودی خود پیامآورتبعیض و نابرابری هویتی میان شهروندان است. حکومت دینی به اصالت ذاتی نظم مذهبی مطلوب خود باور دارد، برای خویش مشروعیت قدسی قائل است و دیگران را به نوعی ناحق میداند.
حکومت دینی جمهوری اسلامی خود را مجاز میبیند با دین مردم کار داشته باشد، از دریچه دین به شهروندان خود نگاه کند و یا به دنبال تحمیل نوع خاصی از دینداری به همگان باشد. این رویکرد ضد شهروندی در عمل تبعیض در جامعه را بر پایه هویت دینی و نوع دینداری ساختاری میکند. تبعیض بر پایه دین و یا نوع دینداری خود زمینهساز اشکال گوناگون نابرابری، تفاوتگذاری و حتی سرکوب میشود. کسانی هم نان دین و دینداری را میخورند که مطلوب صاحبان قدرت است. رانتخواری دینی امروز بیش از آن که امر معنوی باشد ابزار قدرت و رسیدن به امتیازات اقتصادی و مادی است.
گپ و گفت با محمد نور خرمی – فعال مدنی و اقلیتی