قمار هستهای رژیم ایران؛ بایدن به خامنهای امتیاز میدهد؟
وزیر امور خارجه فرانسه در تازهترین موضع خود گفته است که برنامه هستهای رژیم ایران به «وضعی بسیار خطرناک» رسیده است. ابراز نگرانی ژان ایو لودریان پس از آن است که مقامات رژیم ایران اعلام کردهاند که اگر آمریکا تحریمها را رفع نکند، سوم اسفند امسال اجرای پروتکل الحاقی را متوقف و بازرسان آژانس را از خاک ایران اخراج میکنند.
به گزارش «تلویزیون آزادی» مناقشه هستهای ایران با غرب کمکم به جاهای باریکی کشیده میشود. از یک سو رژیم ایران مصر است از دولت جدید آمریکا زهر چشم بگیرد تا با هدف دریافت امتیازهای بیشتر، به زعم خودش توی دل جو بایدن را خالی کند.
این در حالی است که جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی در دولت آمریکا روز یکشنبه ۱۴ دی در گفتوگو با «فرید زکریا»، خبرنگار سی ان ان گفت که در صورت انجام هرگونه مذاکره در مورد بازگشت احتمالی آمریکا به «برنامه جامع اقدام مشترک» موسوم به برجام، برنامه موشک بالستیک ایران باید روی میز باشد.
اما در مواضع مقامات رژیم ایران خبری از پذیرش مذاکره بر سر موشکهای دوربرد یا بالستیک نیست و به نظر هم نمیرسد بایدن به این راحتیها بتواند تیم دیپلماتیک رژیم ایران را قانع به مذاکره بر سر فعالیتهای مخاطرهآمیز موشکی ایران کند.
سازمان انرژی اتمی ایران در حالی فعالیتهای هستهای خود را با مجوز مجلس تحت امر علی خامنهای افزایش داده که حالا برخلاف گذشته شخص حاکم بر کاخ سفید به راحتی میتواند با متحدان اروپایی خود اجماع ایجاد کند و یقه رژیم ایران را بابت فعالیتهای غیرقانونی هستهایاش در شورای امنیت بگیرد.
به نظر میرسد اتاق فکر رژیم ایران به این نتیجه رسیده که حالا با آمدن یک دموکرات به کاخ سفید میتواند مانند دوران ریاست جمهوری باراک اوباما امتیازهای ویژهای را بگیرد؛ به ویژه اینکه رئیسجمهوری فعلی آمریکا همان معاون اول اوباما، رئیسجمهوری پیشین این کشور است.
اما در این میان گرهها و پیچیدگیهایی وجود دارد که سخت میتوان بازشان کرد؛ برای مثال، آمریکاییها مصمماند که میبایست درباره طیفی از مسائل از جمله نفوذ منطقهای و برنامه موشکهای هستهای رژیم ایران مذاکره شود، اما ایرانیها میگویند این دو موضوع برایشان «ناموسی» است و حاضر نیستند دربارهاش با هیچ کشوری صحبت کنند؛ چهبسا سپاه پاسداران در هر دو این مسئله ذینفوذ است و بعید به نظر میرسد اجازه مذاکره درباره برنامه موشکی و نفوذ منطقهای را به دیپلماتهای خامنهای بدهند.
عدم توافق بر سر این مسائل با آمریکا زمان و فرصت را میسوزاند و باعث اجرایی شدن طرحی میشود که نمایندگان رژیم در مجلس تصویب کردهاند. در ماده اول این قانون آمده است که سازمان انرژی اتمی ایران موظف است سالانه ۱۲۰ کیلوگرم اورانیوم با غنای ۲۰ درصد تولید کند؛ مسئلهای که قدرتهای اروپایی نسبت به آن به شدت ابراز نگرانی کردهاند.
در ماده ششم این قانون که بر تنشها دامن خواهد زد و مناقشه اتمی ایران را پیچیدهتر خواهد کرد، آمده است که در صورت عدم رفع موانع صادرات نفت و آزاد نشدن منابع ارزی ایران، نظارتهای فراتر از پادمان از جمله اجرای داوطلبانه سند پروتکل الحاقی متوقف خواهد شد؛ اقدامی که در صورت اجرای آن، جامعه جهانی را علیه رژیم ایران متحد خواهد کرد.
همه تلاشهای رژیم ایران چه در سطح عمل و چه در سطح حرف در راستای گرفتن امتیازهایی از دولت بایدن است تا خود را از شرایط فوق بحرانی کنونی برهاند. بر اساس آمارهای حکومتی صادرات غیرنفتی به طور قابلتوجهی کاهش یافته و رژیم ایران روزانه به طور میانگین فقط ۲۰۰ هزار بشکه نفت آنهم به طور قاچاقی میفروشد.
گفته میشود همین حالا ایران ۷۰ میلیارد دلار منابع ارزی در کشورهای دیگر دارد که به دلیل تحریمها مسدود شده و اجازه استفاده نقدی از آن را ندارد. چنین حجم نقدینگی برای رژیمی که از بیپولی رنج میبرد، مانند یک پُرس چلوکباب لذیذ مقابل انسان گرسنهای است که روزهای زیادی را با شکم خالی سپری کرده و ولع زیادی برای خوردن آن دارد؛ اما معلوم نیست پیرمرد کاخ سفید اجازه خوردن این چلوکباب را به رژیم ایران بدهد.
رژیم ایران حالا با آمدن یک دولت نهچندان سختگیر در آمریکا قمارش را آغاز کرده و میخواهد همه برگهای هستهای خود را بازی کند؛ برگهایی که اگر اشتباه به کار گرفته شوند، هزینه گزافی برای رژیم خواهد داشت؛ ناظران سیاسی میگویند اشتباه محاسباتیِ هسته سخت قدرت در ایران ممکن است به بمباران تأسیسات هستهایاش منجر شود؛ رویدادی که آن سرش معلوم نیست به کجا ختم خواهد شد.
تحریریه آزادی