هادی حق‌شناس معاون امور بندری سازمان بنادر و نماینده سابق مجلس شورای اسلامی درباره FATF گفت: مگر می‌شود ایران عضو صندوق بین المللی پول، عضو سازمان جهانی، سازمان ملل (UN) و دیگر سازمانهای بین المللی نظیر شانگهای نباشد؟ عضویت در این سازمان‌ها امری اجتناب‌ناپذیر است و عضویت در FATF نیز مانند دیگر سازمانهای جهانی الزامی است. همان گونه که ۱۹۷ کشور جهان به عضویت این سازمان درآمده‌اند لازم است ایران و کره شمالی که تنها کشورهایی هستند که در این کنوانسیون عضویت ندارند، به آن ملحق شوند.
وی همچنین افزود: منطقی نیست که وقتی ۹۹ درصد کشورهای جهان عضو FATF هستند، یک کشور از عضویت سر باز بزند از این رو عدم عضویت ایران در این کنوانسیون قطعا برای ایران به معنای مزیت محسوب نمی‌شود.
حق‌شناس جنبشهایی مانند حماس و حزب‌الله را سد راه عضویت ایران به FATF ندانست و اظهار کرد: کمک‌های اقتصادی ایران به این جنبش‌های هیچ مغایرتی با عضویت ایران در این سازمان و مبارزه با تروریسم ندارد. از نظر ایران این جنبش‌ها تروریست نیستند و از دیدگاه آمریکایی‌ها تروریست محسوب می‌شوند لذا همین تفاوت دیدگاه‌ها عضویت ایران را به این کنوانسیون دچار ابهام می‌کند، اما به عقیده من می‌توان با وجود دیدگاه‌های متناقض و با استفاده از راه‌های میانبر به هر دو مقصود (بهتر شدن وضعیت اقتصادی در نتیجه مراوده با بانک‌های جهانی و کمک‌های اقتصادی به جنبش‌های آزادی بخش) دست یافت.
این کارشناس اقتصادی بیان کرد: راه‌های بسیاری برای برون‌رفت از مجرای رسمی و قانونی که ایران را برای پیوستن به این کنوانسیون تحت فشار گذاشته‌اند وجود دارد، برای مثال سالی ۲۰ میلیارد دلار کالای قاچاق وارد کشور می‌شود که از مجرای غیررسمی صورت می‌گیرد. تجربه کشورهایی مانند کویت، عراق و عربستان در همکاری با گروه طالبان و داعش در حالی‌که خود را مخالف تروریسم و عضو به FATF معرفی می‌کنند، نشان از برون‌رفت این کشورها از راه رسمی است.
او با اشاره به عمل آمریکا در مورد گوانتانامو و همچنین ادعای ترامپ در زمان انتخابات که کلینتون را متهم به ایجاد گروه تروریستی داعش کرد، گفت: تمام این شواهد دال بر رفتار تروریستی کشورهایی است که خود را متعهد به مبارزه با تروریسم و قوانین FATF می‌دانند.
حق‌شناس درمورد نحوه شناسایی مسیر پول توسط این سازمان گفت: از میان ۱۹۷ کشورهای عضو این سازمان ۳۷ عضو اصلی مسئول رسیدگی به گزارش‌های مالی هستند که خود کشورها به این سازمان ارسال می‌کنند و این کشورها به عنوان ناظر عمل کرده و گزارش‌های واصله را بررسی می‌کنند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: ارائه گزارش مالی به این سازمان درست شبیه ارائه گزارش مالی به بانک جهانی است که سال‌هاست در حال انجام است، بنابراین اصلا به این گونه نیست که اعضای ناظر شخصا به ایران آمده و صورت‌های مالی را بررسی کنند.
